andamos a ensaiar

Andamos a ensaiar.

O venres 13 fai exactamente 12 anos que tocamos en Rianxo por primeira vez nunha Guadalupe. Viñamos de sacar “a terra dos comentos” 🙂 e estabamos con toda a ilusión de ensinar aquelas cancións polo mundo adiante. E si !!  foi tamén un sábado 13 de setembro e cunha praza de Castelao ateigada ata as canizas que ben nos acorda. Xa choveu dende aquel 2002 pero as ilusións continúan intactas. Ademais será unha ocasión ben bonita para voltar a compartir escenario con bandas ás que lle temos moita admiración e respecto. Forraje, Medomedá e Dios Ke Te Crew. Seguro que algunha sorpresa caerá na vindeira noite do sábado 13 no Rock in Rian.

E por certo andamos estes días polos Pousada Son de Iago Pico facendo tres cancións para tres asuntos que tiñamos en débedas … a ver se en 15 días máis tardar somos capaces de ensinarvos xa algo na web. Non prometemos nada pero tentaremos darlle duro para que así sexa así que atent@s.

E despois do 13 entramos de cheo a arranxar as cancións do novo disco de ruxe-ruxe que queremos que vexa a luz a primeiros de 2015. Estamos con ganas e ilusionados.

Seguimos a ensaiar ¡!!! 🙂

Zënzar no Festival do Castro

Aló foi o Festival do Castro… aínda estou a recuperarme hoxe. Foi unha experiencia caralluda poder compartir momentos cunha banda que, aínda que levan máis de 25 anos bourando, manteñen a forza e ilusión do primeiro dia. Apenas un par de ensaios con eles, horas de furgoneta e concerto valeron para aprender moito.Volver a Pantón ao Festival do Castro sempre mola, xa lle gardaba bos recordos de cando fomos cos RX-RX o ano pasado e agora aínda máis. Quedei abraiado polas mostras de cariño que deu a xente por Zënzar e Ruxe-Ruxe. A pesar de saírmos de madrugada para pechar o escenario principal, todos estaban alí para cantar himnos como “Dalle” ou “Tiven un Bar”. Foi enorme a acollida que recibimos do público.
Agora volta á realidade despois de ser parte da Tribu por un dia. Gustaríame darlle as grazas aos Zënzar por contar conmigo para a dificil tarea de cubrir a Mario Grela e porque son unha xente caralluda. Á organización do Festival do Castro polo excelente trato. Ao Reverendo, a Roi, a Xenderal e Ares polos momentos compartidos enriba e debaixo do escenario. Aos Diplomáticos de Montealto por facerme disfrutar dun gran concerto bravú, e dende logo a toda a xente que estivo alí aguantando ata o final para apoiar á banda. 
…por certo, estade atent@s que Zënzar xa andan a traballar arreo nun novo disco, algo escoitei e son temazos! 25 anos máis para os Padriños! 

De Tarifa a Fisterra

Vir nunha barca de xoguete buscando a vida e burlando á morte …

No estreito máis longo e baixo as lúas máis altas e a estrela máis escura.

E do outro lado a terra prometida na que as desigualdades económicas e sociais medran en mans de políticas capitalistas vendidas ás fauces do poder e executadas por monicreques políticos mestres nas artes da campaña electoral pero con pouca conciencia política, humana, social e persoal.

Terra prometida, salvaxe e inhumana.

O mundo é de todos, o osíxeno é de todos, ninguén é máis nin ninguén é menos pero os cartos, os aramados, o poder e as metralletas son so duns poucos.

Benvid@s @s que chegades viv@s e ogallá se cumplan os vosos soños. Aquí tamén o ides ter difícil.

De Tarifa a Fisterra esto pinta mal. Nin sentido común nin miga de humanidade nos que poñen as regras e pintan bandeiras.

Aquí fai falta xente de verdade coma vós e sobran moitos de mentira dos que están … pero témolo e tédelo fodido.

Benvid@s ó estado miseria.

Eso si: para nós, os que estamos aquí abaixo, vós non sodes estranxeiros. Sodes un regalo de soños e cor. Un regalo de outro mundo que trae esperanza e contaxia ilusións.

O mundo é de tod@s.

Que ben o contaban fai uns anos os Ghamberros !!!!

Preguntas e respostas

Preguntas e respostas.

Cantas veces nos preguntaron aquelo sobre cantar en galego.

Non temos resposta aparte de que en Aríns somos monolingües, que verjonsa verdade?. E supoño que por imitación ás bandas que nos marcaron cando comezamos nesto da música aínda que daquela tamén teriamos que cantar en español, en ingles ou incluso en euskera.

Se eramos bravús ou non o eramos cando non sabíamos nin sequera que queríamos ser. E ben é certo que aí a nosa admiración polas bandas bravús enchianos de ilusión cada vez que algún xornalista nos metía nese carro. Menuda honra.

E pola gaita e polos ritmos tradicionais en moitas das cancións. E polas letras costumistas e de cheiro á aldea, pouco rebuscadas e cantadas ó chou.

O certo é que cando empezou esta historia pronto nos demos conta do malos que eramos facendo versións doutros grupos. Tamén nos demos conta que o blues nos parecía algo soporífero e que eramos demasiado vagos para ir a unha escola de jazz. Que o punk berreta tampouco nos molaba un carallo e que Manu Chao pois tampouco nos parecía gran cousa. A nós gustábannos os Zenzar, os Kortatu, os Korosi Dansas, os Enemigos, os nosos veciños de San Lázaro Túzaros, os Clash, os Pogues, os Siniestro, os Diplomáticos, os Talking Heads, os Fuxan, os Pixies, os Stranglers, a Polla Records, Motorhead e os Rastreros … e máis cousas que agora mesmo non me acordan ou que é mellor nin acordarse pero que por aí andaban.

Así que decidimos facer as nosas cancións. Todo o orixinais que fosemos capaces tendo en conta que de talento sempre andivemos bastante xustos. Copiamos o que poidemos, estruxamos na nosa maltreita e particular capacidade creativa e fixémonos devotos de facer as cousas á nosa maneira importándonos todo o demais tres carallos e medio.

Fixemos amig@s, enemig@s, soci@s, compañeir@s de viaxe. Centos e centos de concertos. Sacáronnos millóns de fotos. Saimos na radio e na tele. Tocamos ben, moi ben, mal, fatal. Choveu, fixo sol. Abrimos festivais, pechamos festivais. Tocamos no país, fóra do país. No continente, fóra do continente. Ata case tocamos en Aríns, o outro día, por uns metros, no Monte do Gozo no Brincadeira.

Tamén gravamos discos e un montón de cancións e tamén fixemos videoclips.

E que vos queremos decir con todo esto …?

Pois que tanto ten. Que non hai respostas a certas preguntas. Pero que seguimos adiante. Que empezamos con este proxecto no 95 aínda que ata o 96 non se fixo o primeiro concerto e que xa van alá case que 20 anos.

Que nola pela bastante en canto a certas cousas. Que canto maís vellos máis rabudos. Que o noso soño é seguir soñando e que a ver se temos a sorte de un día facer unha canción das boas de verdade.

Non sabemos se chegará ese día pero seguirémolo intentado con toda a nosa ilusión.

… e mentras … a seguir disfrutando xunto a vós … que 19 non son nada ¡!!

Share

×

7,8,9 AGOSTO 14

Pois ben contentos de cómo foi a finde pasada.

Concertos caralludos.

O xoves en Vilanova moita xente, producción ben feitiña e tarde ben bonita baixo o sol e a maxia da Arousa e en compañía dun montón de grupos, músicos e persoas que nos molaron un montón. Un dez para o Rockin Vila e para os seus organizadores.

O venres no Brincadeira moitos amigos véndonos tocar na casa. No monte do Gozo que se non é Aríns aí lle anda e que nos queda a tiro de pedra do local de ensaio. Tamén estivo curioso eso de tocar xusto antes de Georgie Dann. Pola nosa parte cremos que tocamos bastante ben e que quedaron reflexadas as horas de ensaio metidas nos últimos meses e xunto coa disponibilidade dun tremendo equipazo de son tanto no técnico como no humano o concerto quedou de primeira.  … ademais respeteounos a choiva que xa parecía miragre despois de estar arreciando toda a tarde.

E o sábado en Begonte tarde de sol e noite excepcional no climatolóxico. O Festival 27373 faise nun marco natural fermosísimo e cunha hospitalidade, un cariño e un trato persoal dos que dan gosto. Compartimos escenario cos Milesios e cos Tiruleque e unha vez máis quedounos bastante claro o nivelazo musical deste país … e despois nós botamos o resto nun concerto deses doentes que saen de cando en vez e que che deixan o corpo feito un cristo para despois botalo nunha cama 48 horas de desmaio. Foi o que fixemos os ruxe despois desta finde.

Agora unha semaniña de descanso e logo a darlle leña que temos moitos frentes abertos. Preparar os directos que quedan. Tres cancións para tres causas ben bonitiñas para gravar no estudio antes de que remate agosto. Ir rematando a docu sobre ruxe-ruxe que está a facer o enorme Jairo Iglesias e que está quedando de vicio … e comezar a montar as cancións dun disco novo ó que lle temos moitas pero que moitas ganas.  Queremos que o 2015 sexa un ano moi especial para nós 🙂

Toca sementar …
… a ver se a colleita do 2015 sae ben boa ¡!!

FALANDO DE ALIMARIAS

Hai quen non lle teme á noite. Tamén disque hai quen non lle teme á soidade da noite. Incluso hai xente que non lle teme a nada.

O caso é que van xa unhas cantas ocasións nas que algunha xente, imaxino que medosa coma nós, nos comenta que “noite de alimarias” é a súa canción preferida dos ruxe.

Non nos estraña pois tamén é unha das nosas preferidas mais non somos nós de dar moitas explicacións sobre cousas destas.

So decir que pensamos nun tempo que incluso sería unha boa peza para titular aquel disco dos toxos aínda que finalmente os tiros foron por outro lado. Tamén decir que a sentimos coma unha canción de amizade, de amor, de necesidade e desesperación vital ante as ansias de compartir enerxía, vida e latexos.

Somos medosos si !! por moito que ouveemos o contrario tantas veces 🙂 … pero non lle tememos á noite se é en compañía. Non hai alimaria, nin medo, nin ruín pensamento que non se escorrente cun bico, cun aloumiño, unha mirada limpa e fermosa ou unhas palabras sinceiras e necesarias …

Quedade con nós esta noite que dí a canción …  quedade tamén o día …

Xamais estaremos en soidade mentras alguén escoite unha canción nosa. Iso seguro.

Ogallá axudemos, aínda que so sexa unha mighalla, a que sintades algo parecido coa nosa compañía musical dende o outro lado do reproductor.

Bicos !!

Padrón 25/7/14

Estivemos onte tocando en Padrón celebrando o Santiaguiño e o día grande do país.

Foi día de reencontros. Trospireamos co Pinto D`Herbón que nos veu visitar cos seus pequenos e co que lembramos un feixe de aventuras daqueles tempos nos que lle fixemos de banda ós seus himnos bravús. Nitramón 15 15 15 , a motoserra, non vou … finais dos 90  !! foron outros tempos, ben bonitiños por certo e ben gardados na nosa colección de días felices. Tamén fantaseamos coa idea de facer uns cantos ensaios de todo aquelo e facer un concerto xuntos polo vindeiro inverno … a ver en que queda todo !!!

Tamén nos reencontramos con Bili, aquel mozo teimudo que foi quen de armar un fetival en Extramundi no ano 97 e no que tivo a idea de chamar ós ruxe … festival no que cadramos con xente que despois foi e é tan importante nos nosos anos de rock e amizade musical coma os míticos Drinkin Tinto. Festival que foi dos primeiros en apostar polos ruxe e no primeiro no que tocamos para un feixe de xente. Aínda lle botamos unhas risas lembrando aquel concerto, o sombreiro en chamas dos Drinkin, aínda que había dúbidas sobre se o que ardera fora o sombreiro ou unha camisola, sobre aquela cea tan bravú e especial e sobre todo de aquela carpa ateigada de xente ó abrigo dun temporal de choiva e vento que metía medo naquela noite de Extramundi. Por suposto que tamén fantaseamos cunha reedición do festival de Extramundi agora que pronto se cumpren 20 anos daquelo. Cando Bili queira comezamos a vender rifas para ir sacando uns ouros para sacar adiante o festi. 🙂

Despois tamén falamos co grande Anxo Angueira do Manselle veciño, teimudo, vermello e irreductible. Non lle sacamos información de para cando a súa nova publicación pero dende logo que sempre é un pracer e un regalo para os nosos sentidos intercambiar palabras e vida co enorme Angueira.

E por suposto o concerto. Moita xente nova nas primeiras filas cantando as cancións e mención especial para esa “adiante” que nos cantastes mentras nos preparabamos para os bises. Puxéronsenos os pelos de punta e deixástesnos o sistema emocional coma un caldeiro furado. Moitísimas grazas !!!!

Unha data ben fermosa para nós e moita enerxía que levamos de Padrón para o resto de datas que quedan do verán.

Grzs sentidas xente !!! Grzs por vir a compartilo con nós !!!

A próxima na Festa de Quintáns en Muxía !!!

SAÚDE E TERRA !!!!

 

 

 

 

 

 

 

 

Eran uns rapases da aldea

… ouuuu ¡ … estooo ! … xa non tan rapases ¡!!

O caso é que naqueles campeiros da aldea agora existen cousas que antes non existían cando eles andaban a mollar os pés polas corredoiras. Eran tempos diferentes nun mundo diferente e de olladas e ventos diferentes.

O único que non mudou foi a terra na que se chantan ilusións e se espetan esperanzas. Esa sigue aí dándonos vida e repartindo alento, auga e regalía. Aaaaaah e tampouco mudaron as paredes de pedra de metro e pico de ancho daquela corte de vacas e cuchos que agora dá tan bo abeiro ó noso barullento “rock do país” … tan testarudo , doente e desesperado.

Quen nolo ía decir?. Século XXI. Agora temos internet.

Benvid@s a esta nosa casa futurista. Benvid@s á nosa fiestra eléctrica. Bénvid@s a este cortelho multimedia. Benvid@s á nosa web.
Saúdos dende Aríns.